Bielactwo - vitiligo.com.pl

[Czesiu]

Ekspozycja na słońce wywołuje dwustopniowy proces związany z zabarwieniem skóry. Promienie UVA po krótkiej chwili powodują przyciemnienie zabarwienia skóry, które zanika w najbliższym czasie. Jednak przy większych dawkach lub dłuższym naświetlaniu, pigmentacja utrzyma się przez następne kilka dni i zblednie z pojawieniem się drugiej fazy opalenizny. Jest ona wywoływana głównie przez promieniowanie UVB i pojawia się po około trzech dobach, stopniowo zanikając. Pierwsze przyciemnienie wywoływane jest utlenieniem i redystrybucją już wytworzonej melaniny, natomiast oplanizna pojawiająca się później jest wynikiem syntezy nowych porcji pigmentu. W związku z tym, promieniowanie UVA może powodować oba rodzaje pigmentacji, pod warunkiem odpowiednio dużej dawki lub czasu naświetlań. Duża dawka oznacza zakres od 8 do 25 J/cm², co prowadzi do trwałego (dłuższego) zabarwienia.

Reakcja skóry na działanie promieniwania UV różni się w zależności od fototypu skóry (karnacji). U osób o jasnej karnacji (fototyp I i II) UVB bardziej przyczyniało się do powstania rumienia niż do opalenizny. Natomiast u osób z fototypem skóry III i IV (ciemna karnacja) UVA wywoływało w większym stopniu opaleniznę aniżeli rumień.

Oba rodzaje promieniowania zwiększają liczbę oraz aktywność melanocytów, jak też gęstość melaniny, wydłużenie i rozgałęzienie dendrytów, co skutkuje wzrostem transportowania melanosomów z większym ładunkiem barwnika do keratynocytów. Wynikiem tego jest widoczne przyciemnienie skóry (opalenizna).

Celem badań było ustalenie efektu działania promieni UVA na pobudzanie wytwarzania barwnika w vitiligo, stosując dwie dawki promieniowania: 5 i 15 J/cm².

Naświetlania (UVA: 315-400 nm) były prowadzone 3 razy w tygodniu przez 16 tygodni. W badaniu wzięło udział 20 osób, które podzielono na 2 10-osobowe grupy.

U połowy osób (5) z grupy otrzymującej większą dawkę (grupa I) wystąpiła repigmentacja przekraczająca 60% odbarwionej powierzchni oraz u jednej z grupy II. Brak pozytywnej odpowiedzi wystapił u dwóch osób z grupy pierwszej i trzech z grupy II. U reszty osób (10) pojawiła się częściowa repigmentacja.

Są to najprawdopodobniej pierwsze badania z wykorzystaniem promieni UVA jako monoterapii w leczeniu bielactwa.

Prawdopodobnie lecznicze działanie UVA jest wynikiem działania dwóch mechanizmów odpowiadającym różnym zakresom promieniowania. Pasmo UVA2 (320-340 nm) działa podobnie do UVB, poprzez niszczenie DNA (red. prawdopodobnie komórek ukł. immunologicznego). Natomiast zakres fal 340-400 (UVA1) wykazuje działanie zależne od tlenu (red. nie wiem, co to dokładnie znaczy).

Naukowcy wnioskują, że zastosowanie samych promieni UVA w dawce 15 J/cm² może stanowić ważny element w terapii vitiligo, gdyż eliminuje użycie psoralenów oraz może być zaaplikowane w krótszym czasie, zmniejszając ryzyko efektów ubocznych.

Źródło:
El-Mofty M, Mostafa W, Youssef R, El-Fangary M, Elramly AZ, Mahgoub D, Fawzy M. Ultraviolet A in vitiligo. Photodermatol Photoimmunol Photomed. 2006 Aug;22(4):214-6 PubMed.