Bielactwo - vitiligo.com.pl

amelkaa

Dzięki, Kochani, za słowa otuchy :)
Juz jest lepiej, zamiast marudzić wzięłam się jeszcze bardziej do roboty! :)
Jak nie zalicze teraz sesji, mam jeszcze wrzesien także spoko :)
Mam 6 egzaminow przed sobą, na 1 roku miałam tylko 4 i jakoś poszło, teraz mam takie glupie , fuj :???:
Ale przetrwam, co tam :)
A jak zdam w czerwcu to stawiam :drunk: wszystkim wirtualne piwko :drunk:
p.s szkoda,że nie można takiego prawdziwego, szkoda,ze mieszkamy wszyscy w roznych zakątkach, bo byloby fajnie sie spotkac na zywo :biggreen:
pozdrawiam :mrgreen:

Ariel

I tak trzymać Amelka,
więcej uśmiechu i pozytywnego myślenia ułatwia uczenie :) to na poważnie
jakby co, wiesz gdzie możesz się pożalić :)
powodzenia na egzaminach
Będziemy trzymać kciuki, u stópek też :hahaha: :spoko:
A na :zdrówko: przyjdziemy, skrzyneczka :drunk: będzie od Administracji
Pozdrawiam

Francesca

Wiecie co... a ja rozumiem Amelkę dokładnie! Też mam sesję i dziś, w ostatnim dniu nauki też miałam test zaliczeniowy, no i wyniki będą w poniedziałek. Jesli nie zdam to nie podchodze do egzaminu z tego przedmiotu, zresztą każdy kto studiował wie jak to jest. Zauważyłam że podczas wzmozonego wysiłku psychicznego zmieniam się w okropną wiedźmę i klnę jak szewc -taki sposób na 'wytrzepanie' zlych emocji. Amelko, pomysl, że i mnie jest źle :) i głowa do góry. Nie wolno się poddawać!!! A Arielowi gratuluję super Avatara! Gdy weszłam i go zobaczyłam, od razu pojawil się usmiech na mej twarzy. Bo uwielbiam Czesia :D a moja kolezanka umie udawać jego głos. hehe (Czesio śpiewający Ave Maria rozwala) :hahaha:

Ariel

Franiu (Antosiu) :)
Jasne, że kto studiuje (studiował) rozumie ;)
Niemniej jednak naprawdę do sesji trzeba podchodzić z uśmiechem i to dosłownie...
Wiadome jest, że uczenie z pozytywnym nastawieniem przynosi lepsze rezultaty niż w przypadku negatywnych emocji serio serio
Także przy nauce więcej pozytywnych wibracji i bedzie dobrze a nawet lepiej i bez... niecenzuralnych słówek :spoko:

Jak zdacie wszystko, to sie pochwalcie Drogie Panie :) :spoko: :język:

nica · Dołączyła: 18 Paź 2006 Posty: 18 Skąd: Lublin

karolina · Dołączyła: 22 Paź 2007 Posty: 3

hej
czytam i czytam co piszecie, jak znosicie choroba, i mam lzy w oczach. od razu widze moja kochana Myszke (synka-3 latka) ze tez juz ma z tym problem :( i nie wiem jak mu pomoc i co zrobic by nie czul sie inny, by dzieci w szkole sie nie smialy i by nie byl wytykany palcami... przeciez ta mlodziez jest coraz gorsza:( od czwartku zaczynamy leczenie, bedziemy mieli nasza pierwsza wizyte u dermatologa, mam nadzieje ze im wczesniejsze leczenie tym wieksze szanse na poprawe..... Chyba nadzieje moge miec prawda? co innego mi zostalo, jak nie wierzyc w to ze bedzie ok.....
pozdrawiam Was cieplo i zycze samych pozytywnych mysli i dni:)
Karolina

KiTeQ · Dołączył: 04 Lut 2007 Posty: 87

Bardzo dobrze że mając 3 lata już idziecie do specjalisty, bo to baaaardzo zwiększa szanse na wyleczenie. Sam wiem z własnego doświadczenia bo będąc jeszcze brzdącem plamy repigmentowały mi się w kilka tygodni, aż miło było patrzeć. Życze sukcesów w leczniu.

karolina · Dołączyła: 22 Paź 2007 Posty: 3

a jak jest dzis? mowisz ze jako dziecko miales juz z tym "problem" czy caly czas sie leczysz? czy faktycznie przy sukcesywnej kuracji to ustepuje a moze i nawet zanika?:)

KiTeQ · Dołączył: 04 Lut 2007 Posty: 87

Od zarania dziejów miałem 4 plamy. 2 które leczyłem jak byłem mały zrepigmentowały się bardzo szybko i już ok 10 lat nie znika barwnik więc już raczej jest wsio wporządku. Zostały mi 2 bo nie chciało mi się je wystawiać na słońce.

HautamekiTczew

jak ja czytam wasze posty z ilością plam to mi się chce śmiać i płakać, po pierwsze mam tyle ze zliczyć się nie da :)) a po drugie jak bym mógł doliczyć się tylko 4 to bym był najszczęśliwszym człowiekiem świata.

nie popadajcie w kompleks. bielactwo to nie choroba to kolejna kłoda w życiu która trzeba przeskoczyć. :) :???: jakieś takie dziwne zdanie :biggreen: :)

lidzia · **Pomogła:** 1 raz Dołączyła: 25 Sie 2007 Posty: 35

"nie popadajcie w kompleks. bielactwo to nie choroba to kolejna kłoda w życiu która trzeba przeskoczyć. "
no tak ale jak taka kłodę ma przeskoczyć 3 ,4 czy 8 letnie dziecko???

Sylvain · Dołączył: 03 Lis 2008 Posty: 59

Dziecko hmmm ??? Sam byłem dzieckiem z bielactwem tez kiedyś maiłem osiem lat, obecnie mam 25 a już nie pamiętam jak wysoka była ta kłoda zostawiłem ją już za sobą dawno temu.

Twoje dziecko wygra nie wiadomo tylko kiedy, ale jak to zrobi będzie dwa razy silniejsze niż ten co nie musiał walczyć.

Mnie zanika bielactwo bez przyczyny wam też może się to trafić powodzenia.

Jagoda

Lidzia ,dobrze że Twój synek na taką mamę jak Ty. Na początku września robiłam zakupy w sklepie z ubraniami dla dzieci , troszkęto trwało zanim wystroiłam dzieciaki. w międzyczasie w sklepie robiła zakupy pani z chłopcem ok.12 letnim. Moim zdaniem był to jeden z naszych zauważyłam na jego buzi takie plamy jak my mamy. Pani płacąc za zakupy poprosiła by rachunek wypisać na wioskę dziecięcą . Chłopiec wyszedł ze sklepu uśmiechnięty od ucha do ucha ze swoją jak przypuszczam przybraną mamą . Potem do sklepu przyszli rodzice z chłopcem w mn.wtym samym wieku. Ojciec zaproponował synkowi jakieś spodnie -nagle na cały sklep synek odpowiedział-Chyba cię pojeb... .Rodziców moment wymiotło ze sklepu czerwonych jak buraki.

HautamekiTczew

heh ja mam bielactwo od dobrych 10 lat, tj jak miałem 7 lat i zgadzam się z Sylvain ze będzie silniejszy psychicznie :),

Takie dziecko musi samo z tym walczyć mi nikt nie pomagał i wyszedłem na ludzi, jeżeli jednak widać ze sobie z tym nie radzi trzeba mu wytłumaczyć ze są ludzie co tez maja takie coś i żeby ludziom tłumaczył co to jest za choroba, nie kryl się z tym. Trudne ale do zrealizowania.

ja się przyzwyczaiłem do rożnych spojrzeń i slow teraz je już nawet nie zwracam uwagi chyba ze ktoś mówi to wprost do mnie, a nie szepce.

lidzia · **Pomogła:** 1 raz Dołączyła: 25 Sie 2007 Posty: 35

tylko że ja wiem jak wysoka jest ta kłoda bo sama dostałam bielactwo w wieku8-9 lat i wiem że trudno mu będzie zaakceptować siebie samego i "zaprzyjażnić sie" ze swoimi plamami.Mi zajęło to trochę czasu ale też nie miałam pomocy od strony psychicznej bo w rodzinie nikt nie miał bielactwa. Rodzice starali się naprawdę jak mogli i za to im dziękuje ,ale tak naprawdę to nie wiedzieli co ta choroba oznacza dla mojej psychiki....Mój syn nie będzie walczył sam....

Jagoda

Znam to uczucie niby wszystko w porządku mam dom ,rodzinę .Ale jak przeczytałam wypowiedzi ludzi z bielactwem ,to coś we mnie pękło,oczy się zaszkliły ,na rękach gęsia skórka.Pierwszego posta pisałam trzęsącymi się rękami jakbym znalazła bratnie dusze które wiedziałam że gdzieś są tylko nie wiedziałam gdzie.

HautamekiTczew

ja bielactwo mam od 6 roku życia i choć miałem wsparcie w rodzinie, to już w środowisku rówieśników już nie. Jednak nie dałem za wygrana i udało mi się, jestem normalny choć wiadomo psychika jest jakoś nadszarpnięta ale tylko wtedy gdy o bielactwie sobie przypominam.

Ulencja

A ja mam doła jak nie wiem co! chyba do psychologa się przejdę.Mam bielactwo na dłoniach.Zaczęło się w tamtym roku,powoli,malutkie plamki... a teraz! szok! mam różowo-brązowe dłonie! Próbuję jakos je chowac przed ludzmi,ale się nie da.
Wcześniej prawie przez całe zycie ukrywałam fatalnie poparzoną rękę.Nosiłam bluzki z długim rękawem,a teraz mam paskudne dłonie. To się nazywa mieć pecha! Jakby tego było mało,mam też problemy ze słuchem.I jak tu normalnie funkcjonować? Jak nie dac się depresji? Budzę się rano,zerknę na łapy i płakać od razu mi się chce-nie wyrabiam psychicznie! Jak wy sobie radzicie? Ja nie mam siły.

blabla

Ulencja

Wiem,że jest powiązanie układu nerwowego ze skórą.Wszystko wiem,a jakoś nie mogę się pozbierać. Ja dostałam to cholerstwo właśnie ze stresów.Normalnie błędne koło! Nie mogę niczym tego zatuszować.Mam tak opalone dłonie (babći i lampa zrobiły swoje),że wszystko jest za jasne. Próbowałam prawie wszystkiego,full kasy straciłam i bielactwo przyspiesza.Lekarz kieruje mnie na PUVA,ale ja nie zgadzam się na trucie tymi lekami światło uczulającymi. Juz jeden dermatolog na samym początku choroby uświadomił mnie,ze leku na to nie ma i zostaje tylko pogodzic się z chorobą . Ja jednak nie mogę! CZEMU DO CHOLERY MNIE TO SPOTKAŁO!

blabla

nutella

Gdy dowiedziałam się, że mam bielactwo, przez kilka dni płakałam. Następnie wzięłam się w "garść".Wyruszyłam na poszukiwanie cudownego leku .Nie znalazłam go...mimo to szukam nadal, ale nie z taką determinacją!Wszystko na spokojnie.Gdy patrzę w lustro i widzę swoje odbicie jest mi czasami przykro. Wiem, że mamy gorsze i lepsze dni....ale cieszmy się, że Bóg wybrał dla nas taką chorobę a nie inną- we wszystkim jest jakiś sens, niekoniecznie musimy to rozumieć. ON wie co robi. Nie marnujmy naszego tak "kruchego" życia na wieczne zamartwianie się. Dwa tygodnie temu pożegnałam młodego kolegę,zostawił żonę i dziecko.Zawał serca w wieku 30lat....Dziękuje Bogu, że skoro musiał wybrać już dla mnie jakąś chorobę i pewien rodzaj cierpienia, to wybrał taką chorobę na którą się nie umiera.Nie mam zamiaru psuć sobie i moim bliskim życia, a nie wiem ile mi go zostało, na ciągłym narzekaniu i płakaniu. Dziękuję za każdy dzień życia z plamami czy bez....

Ulencja

Masz rację Nutella -muszę wziąć się w garść,jak zwykle zresztą.

ewelaaa1987 · Dołączyła: 03 Maj 2009 Posty: 14

Witajcie
pisze tu , nie dlatego ze mam doła , ale dlatego ze chcve sie wyrzalic a nie wiem gdzie to zrobic i do kogo.A wiec jestem studentka ogrodnictwa , i jestem na trzecim roku i .....zaczoł sie problem poniewaz jestem w trakcie praktyk musze je zrobic do koca wrzesnie czyli pół roku przedemna , a wiadomo praca tylko na dworzu.Dziesiec godzin , a ja nie wiem jak kombinowac , zeby sie nie opalic, zeby nie było widac i zeby nie zadawali tych głupich pytan. Stosuje różne filtry , nosze czapke z daszkiem , okulary przeciwsłoneczne , rekawiczki na rekach ....jest oki ale jak bedzie poźniej przedemna wakacje , upały.Jak mam sie ubierac , nie chce tego pokazywac, nie chce sie opalic zeby było wiecej widac, awiem ze jak bym dała luz to bym sie opaliła szybko bo widze po wsółpracowanikach.
Boje sie , ranop wstaje i kliedy jest goraco a ostatnio bylo juz 27 stopni chce mi sie płakac a ja taka zamaskowana w dresach [poce sie i pracuje smutna.

Lubie to robic , chce pracowac z roslinami , chce projektowac ogrody , ale moja choroba nie pauje do tego zawodu.SMUTNE ALE REALNE!!!

Ulencja

Przy twojej pracy można się zamaskować,rękawiczki wskazane,daszek i okulary również (jak sama opisujesz).Nie musisz się pocić w grubych dresach,załóż coś na długi rękaw przewiewnego.Sama chciałabym pracować w rękawiczkach (mam paskudne dłonie) Szlag mnie trafia jak muszę kombinować z rękoma jak przychodzą rodzice z dziećmi (pracuję z maluchami) Przyglądają mi się,czy oby nie zarażę ich dziecka. No ale co mam zrobić? Tak opaliłam łapy ,że każdy kamuflaż za jasny! W nosie z tym!Żyć trzeba !!!